برگزاری نمایشگاهی با وسایل شخصی امی واینهاوس پیش از حراجی

ایمی واینهاوس را می‌توان از بزرگترین استعدادهای کشف‌شده در عرصه موسیقی پاپ و سوئل در دهه نخست قرن ۲۱ دانست؛ خواننده‌ای که در سن ۲۷ سالگی درگذشت و اکنون بیش از ده سال است که از مرگ او می‌گذرد. قرار است در اوایل ماه نوامبر سال جاری میلادی بیش از یکهزار وسیله متعلق به واینهاوس در یک حراجی به فروش گذاشته شود.

در آستانه حراجی، شماری از این وسایل در نمایشگاهی در نیویورک عرضه شده‌اند و علاقمندان تا پایان هفته جاری می‌توانند، این وسایل شخصی را تماشا کنند، از جمله کیفی به شکل قلب.

بسیاری از لباس‌هایی ایمی‌ واینهاوس که قرار است در حراجی به فروش گذاشته شوند، در نمایشگاه نیویورک در معرض تماشا هستند.

یکی از وسایل دیدنی که هم در نمایشگاه و هم در حراجی عرضه شده، عینکی به شکل قلب است. حراجی وسایل ایمی واینهاوس را بنگاه جولین در روزهای ششم و هفتم نوامبر برگزار می‌کند.

یکی از لباس‌هایی که احتمال در حراجی ماه نوامبر طرفداران زیادی خواهد داشت، پیراهنی است که ایمی واینهاوس در آخرین کنسرتش به تن داشت.

ایمی واینهاوس۲۰ ساله بود که با آلبوم "فرانک" (Frank) نوید ظهور خواننده‌ای جوان با مدل مویی منحصر به فرد و آرایش ویژه چشمانش و از همه مهمتر صدایی زیبا را به طرفداران موسیقی داد؛ خواننده‌ای که با وجود سن کم‌ و موفقیتی که تنها با آلبوم نخستش به دست آورده بود‌، می‌توانست تا سال‌های زیادی طرفدارانش را با ترانه‌هایش همراهی کند.

واینهاوس در مصاحبه‌ای در همان زمان گفته بود: «من شروع به نوشتن ترانه کردم به عنوان کاری چالش‌برانگیز برای خودم تا ببینم آیا می‌توانم این کار را بکنم یا نه. البته موسیقی دیگری هم که من دوست داشته باشم گوش بدهم، نبود.»

واینهاوس می‌گوید: «من به موسیقی جاز و همینطور کار‌های ترانه‌سراهای بزرگی مثل جیمز تیلور و کارول کینگ گوش دادم. واقعا هیچ چیز نویی که به من بخورد و آن را دوست داشته باشم پیدا نکردم. برای همین شروع کردم به نوشتن ترانه‌های خودم با استفاده از تجربه‌هایم.»

سه سال بعد،‌ در سال ۲۰۰۶ آلبوم "بازگشت به سیاهی" (Back to black) از ایمی واینهاوس به بازار آمد و چنان غوغایی به راه انداخت که در سراسر جهان در صدر جدول ترانه‌های پر فروش قرار گرفت.

واینهاوس یک بار خود را زنی سیاه در بدنی سفید توصیف کرده بود و صدای خش‌دارش انگار که برای موسیقی سول ساخته شده باشد.

واینهاوس با صدای خش‌دارش جزو بزرگترین استعدادهای کشف شده در دهه نخست قرن ۲۱ به شمار می‌رفت تا جایی که حتی بعضی از جمله دن ووتان، روزنامه‌نگار حوزه موسیقی او را با بیتل‌ها مقایسه می‌کردند: «او یک افسانه‌ی بریتانیایی محض بود، یکی از معدود ستاره‌های بریتانیایی موسیقی پاپ از زمان بیتل‌ها به بعد که به موفقیت جهانی رسید.‎»

واینهاوس فعالیت‌های سیاسی هم به موازات کار هنری خود داشت. از آن جمله بود کنسرتی که به مناسبت تولد ۹۰ سالگی نلسون ماندلا در هاید پارک لندن بر پا کرد.

اما سال ۲۰۰۷ سراشیب واینهاوس آغاز شد، او با مردی ازدواج کرد که خود معتاد بود و زندگی‌اش را بیش‌تر پشت میله‌های زندان سپری می‌کرد.

حالا دیگر تصاویر جنجالی مختلفی از ایمی واینهاوس را می‌شد بر صفحه روزنامه‌های بریتانیا دید که حاکی از سقوط هر چه بیشتر این استعداد جوان به ورطه اعتیاد و الکل بودند.

سال‌ها بود که همه شاهد دست و پنجه نرم کردن او با مواد مخدر و اعتیاد روز افزونش به الکل بودند. واینهاوس به شدت لاغر می‌شد و بدنش ضعیف؛ اما با این که بسیاری شاهد این شکستن بودند، هیچ‌کس نتوانست او را از این وضعیت نجات دهد.

خانه‌ی واینهاوس در شمال لندن همیشه در محاصره عکاسانی بود که از زنی به شدت لاغر و به ظاهر بیمار عکس می‌گرفتند که در حال تلو‌تلو خوردن بود.

مرگ ایمی واینهاوس در روز ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۱ باعث شد تا دست کم در نهایت به گفته‌ی کارول کینگ، خواننده‌ی آمریکایی "آرامش را به دست بیاورد، هر کجا که هست".